خداوند

               زن را نمك زندگي آفريد 

                                            تا مرد را از گنديدين نجات دهد

پسر : سلام.خوبی؟مزاحم نیستم؟
دختر: سلام. خواهش می کنم.?asl pls
پسر : تهران/وحید/۲۶ و شما؟
دختر‌: تهران/نازنین/۲۲
پسر: اِ اِ اِ چه اسم قشنگی!اسم مادر بزرگ منم نازنینه.
دختر: مرسی!شما مجردین؟
پسر: بله. شما چی؟ازدواج کردین؟
دختر: نه. منم مجردم. راستی تحصیلاتتون چیه؟
پسر: من فوق لیسانس مدیریت از دانشگاه MIT اَمِریکا دارم. شما چی؟
دختر : من فارغ التحصیل رشته گرافیک از دانشگاه سُربن فرانسه هستم.
پسر: wow چه عالی!واقعا از آشناییتون خوشحالم.
دختر : مرسی. منم همین طور. راستی شما کجای تهران هستین؟
پسر: من بچه تجریشم. شما چی؟
دختر : ما هم خونمون اونجاس. شما کجای تجریش می شینین؟
پسر: خیابون دربند. شما چی؟
دختر : خیابون دربند؟ کجای خیابون دربند؟
پسر : خیابون دربند. خیابون…… کوچه……پلاک….شما چی؟
دختر: اسم فامیلی شما چیه؟
پسر: من؟ حسینی! چطور؟
دختر: چی؟وحید تویی؟ خجالت نمی کشی چت می کنی؟تو که گفتی امروز با زنت می خوای بری قسطای عقب مونده خونه رو بدی.!مکانیکی رو ول کردی نشستی چت می کنی؟
پسر : اِ عمه ملوک شمائین؟چرا از اول نگفتین؟راستش! راستش!دیشب می خواستم بهتون بگم امروز با فریده…. آخه می دونین………..
دختر : راستش چی؟ حالا آدرس خونه منو به آدمای توی چت میدی؟می دونم به فریده چی بگم!
پسر: عمه جان ! تو رو خدا نه! به فریده چیزی نگین!اگه بفهمه پوستمو میکّنه!عوضش منم به عمو فریبرز چیزی نمی گم!
دختر:‌ او و و و م خب! باشه چیزی بهش نمیگم.دیگه اسم فریبرزو نیاریا!راستی من باید برم عمو فریبرزت اومد. بای
پسر: باشه عمه ملوک! بای……

آخراي فصل پاييز يه درخت پير و تنها

 
تنها برگي روي شاخه ش مونده بود ميون برگا

يه شبي درخت به برگ گفت:کاش بموني در کنارم

آخه من ميون برگا فقط تنها تو رو دارم

وقتي برگ درختو مي ديد داره از غصه ميميره

با خدا راز و نياز کرد اونو از درخت نگيره

با دلي خُرد و شکسته گفت، نذار از اون جداشم

اي خدا کاري بکن که تا بهار همين جا باشم

برگ، تو خلوتِ شبونه از دلش با خدا مي گفت

غافل از اين که يه گوشه باد همه حرفاشو ميشنفت

باد اومد با خنده اي گفت:آخه اين حرفا کدومه؟

با هجوم من رو شاخه عمر هر دو تون تمومه

يه دفه باد خيلي خشمگين با يه قدرتي فراوون

سيلي زد به برگ و شاخه تا بگيره از درخت جون

ولي برگ مثل يه کوهي به درخت چسبيد و چسبيد

تا که باد رفت پيش بارون بارونم قصه رو فهميد

بارون گفت با رعد و برقم مي سوزونمش تا ريشه

تا که آثاري نمونه ديگه از درخت و بيشه

ولي بارونم مثل باد توي اين بازي شکست خورد

به جايي رسيد که بارون آرزو مي کرد که مي مرد

برگ نيفتاد و نيفتاد آخه اين خواست خدا بود

هر کي زندگيشو باخته دلش از خدا جدا بود

خودم آسمون هفتمت می شم تو فقط بگو باهام میای.